نویسنده: اسلام الدین اندیش
تاریخ نشر: 2009-01-17
اگر به نوشته ها و صحبت های تلویزیونی اکثر همو طنان ما نگاهی گذرا انداخته شود به اسانی در می یابیم که همه و یا تقریبا بیشتر شان فکر میکنند که، نتنها رئیس جمهور بلکه اکثر موضوعات مهم دیگر نیزبه تصمیم خارجیها وابسته است و چنانچه پروسه بن و تعئین رئیس جمهور فعلی را مثال میاورند که تا این جا همه حقیقت داردنمی توانیم منکر آن شویم، ولی ایا در اینده نیز صحنه تکرار خواهد شد اگر میشود پس این قدر سر صدا کاندید و کاندید بازی و صرف بیش از صد ملیون دالر به عنوا ن مصارف انتخابات چه معنی داردو چرا از مردم افغانستان دعوت میشود تا به پای صندوق های رای بروند و ازمدتی پروسه ثبت نام برای رای دهی در سر تا سر کشورجریان دارد و پس همه فریب است اگر هست چگونه آ یا ما به پای صندوق ها نمیرویم ، اگر میرویم دست مانرا میگرند و میگویندبه این صندوق ویا به فلان شحص رای بده و به آن دیگر رای نده ، یا اینکه وقتیکه ما رای خودرا ریختیم بعد صندوق ها باز شده ورقه های دیگری جایگزین آن میشود و یا اشکال دیگربه شمول ترس ارعا ب وغیره که مطمئنآ چنین نیست و نخواهد بود اگر هم باشد آنقدر کم خواهد که هیچ تاثیر در رای شماری نخواهد داشت.
پس مردم میتوانند آزادانه کاندید مورد نظر خودرا انتخاب کنند چنانچه در شورای ملی نماینده ها انتخاب شدند. پس چگونه خارجی ها میتوانند کاندید مورد نظر خود را انتخاب کنند سوالیست بسیار پیچیده ، و شاید تعدادی بگو یند تادیه پول و خریداری رای ها وهم تعدادی نقش رسانه های هارا مهم بپندارند که به نفع یک کاندید خاص، تبلیغ بسیار میشود و شاید وسایل دیگر را ذکر کنند ولی از حقیقت نباید انکار کرد این مردم افغانستان است که به صورت مستقیم سری آزادانه رئیس جمهور را انتخاب میکنند نه خارجیها و باید این پنداررا از ریشه تغیر داد به این باور رسید که این خود مان هستیم که برای افغانستان شخصی را انتخاب میکنیم و اگر سازشی را هم با خارجی ها صورت میدهنداین خود مردم افغانستان است اگر رای وخودرا میفروشند باز همین مردم است و اگر زد بند های پشت پرده مینمایند باز هم همین مردم خود ما است.
با در نظر داشت اینکه هیچ خارجی در افغانستان نیامده تا خدمتی به این مردم ووطن بکنند بلکه هرکشور در پی منافع خود است، و این وظیفه ما است که از هر لحظه دقیقه استفاده کرده در فکرمنافع کشور و مردم خود باشیم و با معامله نکردن، با رای خودرا نه فروختن و تسلیم حرفها وعده های چرب نرم نشدن، در فکر این باشیم بهترین شخصیت را از میان کاندیدان شناسائی بهمان کاندید رای دهیم و شاید سوالی پیدا شود که کاندید خوب وشایسته کیست تا به آن شخص رای دهیم و راستی دانستن این موضوع اهمیت بس مهمی برای امروز وفردای کشورما دارد وباید توجه جدی معطوف نمود.اینک لازم است تا کمی در مورد کاندید شایسته حرفهای داشته باشیم درزمان انتخاب چند اصل بنیادی را مد نظر گیریم، مهمتر ازهمه باید بیندیشیم انتخاب مابر محور نژاد لسان منقطه قوم قبیله و حتی حزب خاص نباشد زیرا اگر جنین افکار به فکر خطور کردفکر مسموم میشود، و با افکار مسموم نمی توان خوب را از بد تشخیص وهمه قضاوتها کور کورانه یک جانبه گردیده جز ویرانی بیشتر کشور نتیجه دیگری در قبال نخواهد داشت، باید در نظر داشت به شخصیکه دارای تحصیلات عالیست باید رای داد ولی به هیچ صورت تحصیل به تنهائی در صورت ایکه تجربه کاری کافی نداشته باشدکاندید خوب شمرده نخواهد شد ومثال برجسته آن اکثر مسئولین فعلی دولت میباشند که با وجود گذشت هفت سال باز هم تا جائیکه دیده میشود از هنر رهبری و اداره چیزی نیاموخته وگرنه شرایط به گونه فعلی میلان نمیکرد.
ولی اگر شخصی دارای دو خصوصیت فوق هم باشد ولی منیجر خوب نباشد باز هم کار بجای نخواهد رسید ولی باید دانستکه رهبر خوب بودن ودر عین زمان اداره چی ماهر بودن از هردوی دو مشخصه فوق مهمتر است گرچه در بین این هردوباز هم تفاوت است ،شاید شخصی رهبر خوب باشد ولی منیجر یا اداره چی ماهر نباشد، فن وهنر رهبری هم به تنهائی کافی نیست نمیتواند یک کشوری چون افغانستان را که به کشتی شکسته ای شباهت دارد، را اداره نماید.پس باید ذکر نمود بر علاوه رهبریااگر امکان داشته باشدورهبری با کفایت، اگر از نوع کاریز ماتیک(گرچه شاید سده هادر کارباشد،تا رهبری با جاذبه استثنائ وارد میدان شود) که چه بهترآز آن ، باید استعداد و هنر اداره راهم بصورت ذاتی و هم کسبی در شرایط فعلی دارا باشدو فقط چنین شخصی می تواند رئیس جمهور ایدیال باشد وبس. بر مردم کشور ماست که تحصیلات در انتخاب کاندید ها دقت کنند و کاندیدی را که صرف نظر به کدام قوم قبیله طایفه یا نژاد وابسته است بشرطیکه از عالی برخوردار دارای تجربه کاری کافی رهبری و مدیریت با کفایت را امتحان داده باشد و مهمتر ازهمه که همه مردم را به یک نظردیده ،و به تمام مناطق کشوربرخوردش یکسان باشدبهترین کاندید خواهد بود. با در نظر داشت اینکه تقریبا همه آزادی ها ازجمله انتخاب کردن انتخاب شدن را مطابق قانون اساسی داریم که به نوبه خود بزرگترین دست آوردبوده با موجودیت پارلما ن و نماینده های انتخابی مردم که، از حق نگذریم در بعضی حالات واقعآ دلسوزانه عمل نموده اند ، و عمل خواهند نمود. دیگر جای شکوه شکایت نخواهد ماند اگر هوشیارانه و پکپارچه شویم رئیس جمهوریرا انتخاب کنیم که از ملت باشد بدرد همه ملت بخورد و از ملحوظات که باعث دوگانگی در نگرش برای انکشاف یکسان میشود،دوری نماید.
در نتیجه: این وظیفه مردم ماست که شخصی را انتخاب کنند که توانائی پاسخ گوی به خواسته های مردم را از هر جهت اقتصادی ، اجتماعی داشته وهم به فرهنگی باور مندباشد که توانائی کشیدن جامعه را بسوی رفاه و آسایش داشته باشد نه انسان هایرا که نا دانسته، نه تنها بدیگران بلکه به حق خود همچون جزئ از جامعه نیز جفا میکنند ولی هرگز متوجه نگردیده، که صدمات زیانبار آن سالها نی! بلکه قرن ها هم قابل جبران نمیباشد. که شور بختانه در کشور غزیزما طور پی هم از دیر زمان جریان داشته است ودرحا لیکه کشور ما با داشتن همه امکانات( که ارزش تنها معادن کشوربیش پنجصدتریلیون دالر تخمین میشود یعنی با چنین منابع غنی باید سطح زندگی ما حتی بهتر از تمام همسایه ها میبود در حالیکه هشت ملیون انسان کشورما همین اکنون از فقر مزمن رنج میبرند ،ازهیچ گونه امکانات حتی داشتن غذای روزانه بر خودار نیستند که همه، همه نتیجه نا عاقبت اندیشی زمامداران گذشته بهتر است دیکتاتوران نامیده شوند به شمول دولت فعلی بوده وهم گناه مردم افغانستان که از دولت ها به عنوان مسئولین باز خواستی نکردند و گذاشتند که هرچه می خواستند، کردند.
وبه همین سبب امروز فقیرترین کشور جهان و یا کشوری هستیم باجمیعیت بیست چهار ملیون که از
هرسه تن یکی آن به حال گرسنگی کامل بسرمیبرند اگر کمک های جامعه جهانی نرسدعمق فاجعه را پیش بینی نموده میتوانیم .
به امید اینکه به هوش بیائیم و پکپارچه و همه گانی از مزایای قانون اساسی و دموکراسی نو پا، با بکار بردن رای خود ( نه صرف از روی احساسات که گویااین شخص به ملیت من تعلق دارد باید به آن رای بدهم) بلکه باید بدانیم نفع ما ، در منافع کل کشور ما مضمر است و کدام کاندیدی چنین توانائی را دارد که تشخیص آن و دقت زیاد می خواهد نباید سرسری از پهلوی آن رد شویم و با این کار خودبیشتر، امروز خود و فردائی فزرندان مانرا قربانی نمائیم ، چنانچه تا همین اکنون کردیم و نظاره گر ماندیم و نتیجه اش را با پوست گوشت احساس میکنیم
